Karasal iklimin etkisinde olup tarım ve hayvancılığa dayalı bir ekonomisi vardır. Kışlar soğuk ve karlı yazlar ise sıcak ve kuru geçer. En çok geliştirilmiş tarım ürünleri ; buğday, arpa, üzüm, kavun, karpuz, haşhaş, badem ve cevizdir. Dağlık bir arazide kurulu olduğu için küçükbaş hayvancılık  yapılmaktadır. Köyün ekili ve dikili arazisi oldukça azdır ve ancak köylünün ihtiyaçlarını karşılayacak kadardır. Aslında bu güzel, topraklar üzerinde yetişen onlarca meyve var. Geneli üzüm bağıyla kaplıdır. Çoğu zaman bahçeler meyve dolar yüzünü güldürür köylünün, sofrasını bereketlendirir. Kimi zaman ise tüm acımasızlığı üzerinde olur tabiatın. Meyve olarak günümüzde çoğunlukla ceviz, badem, elma, erik, vişne ve zerdali  tüketilir. Birde bunların yabanları vardır; ahlat, alıç, kuşburnu. 

Köy toprakları sadece bereketiyle değil, yaratıcı insanlarıyla da anılmaya değer. Kıs aylarında sebze-meyve bulamayan dağ köylüsü sonbaharda tepelerden topladığı kuşburnuyla marmelat kaynatır. Birde elma, kayısı ve erik kuruları vardır kış için hazırlanan. Kurutulan üzümler salkım salkım. Vişne ve güllerden reçel yapılır. Kışın tatlı yapmak için tatlı kabağı ekilir. Çekirdek kabağı da ekilerek çekirdeği alınır ve kışın kavrularak tüketilir. 



Ayrıca çekirdeği için ayçiçeği de ekilir. Yemeklere katmak için nane kurutulur. Soğan, sarımsak ve patates ekilir. Kış gelirken hasat edilir ve saklanır. Kışın en vazgeçilmezlerinden salça kaynatılır. Domates ve biber çekilerek kaynatılır. Erişte kesilir. Bunun için hamur yoğrulur, yufkası açılır ve kesim için bir araya toplanılır. Bundan başka mantı da yapılır. İsteyen kıymalı, isteyen de sade mantı yapar. Ayrıca yeşil fasulye de kurutulur.